Julian Wiśniewski - strona pimbp

Przejdź do treści



Julian Wiśniewski
Julian Wiśniewski – sekretarz policyjny, podprokurator przy Sądzie Powiatowym  w Chełmży, naczelnik Miejskiej Ochotniczej Straży Pożarnej, działacz społeczny.
 
  Urodził się w Chełmży 13 listopada 1893 r. Był synem Juliana i Klary z Wysockich. Ukończył siedem klas szkoły powszechnej oraz kurs z zakresu budownictwa. W 1912 r. złożył egzamin praktyczny w celu przyjęcia do Królewskiej Szkoły Budowlanej w Toruniu. Pracował jako technik budownictwa naziemnego, począwszy od 1912 r. do 1 października 1914 r. Od tego dnia, powołany przez Powiatową Komendę Uzupełnień w Toruniu, rozpoczął służbę w 17 Pułku Saperów w Toruniu, w którym trwał aż do zakończenia I wojny światowej. Uzyskał tam stopień aspiranta podoficera. Do rezerwy władze PKU w Toruniu przeniosły go w 1923 r.
 Po wojnie wznowił pracę jako technik budownictwa naziemnego. Na tym stanowisku był zatrudniony w Chełmży do 1 września 1919 r. 12 listopada 1919 r. wziął ślub z Albiną Jarząbkowską. Miał z nią czworo dzieci: Edmunda (ur. 19 września 1929 r.), Helenę (ur. 23 maja 1922 r.), Józefa (ur. 17 marca 1925 r.) i Marię (ur. 8 lutego 1931 r.).
 Od 8 stycznia 1920 do roku 1927 (być może nieco dłużej) był zastępcą podprokuratora przy Sądzie Powiatowym w Chełmży. Jeszcze przed 1920 r. piastował stanowisko kancelisty. W styczniu 1920 r. sędzia Sądu Apelacyjnego w Toruniu Szuman mianował Juliana Wiśniewskiego sekretarzem przy Sądzie Tymczasowym w Chełmży. W tym czasie pełnił  on również funkcję sekretarza miejskiego.      
 
 W lutym 1920 r. prezes Sądu Apelacyjnego w Toruniu mianował Juliana Wiśniewskiego dietariuszem (tak nazywano urzędników, którzy nie byli zatrudnieni na etacie, ale otrzymywali wynagrodzenie za dzień pracy) przy Sądzie Powiatowym w Chełmży. Od 26 lutego do 10 czerwca 1920 r. Julian Wiśniewski pracował jako sekretarz sądowy. Za ten okres zatrudnienia sędzia śledczy Sądu Tymczasowego w Toruniu Stanisław Janicki wystawił  Wiśniewskiemu bardzo dobrą opinię. W piśmie stwierdzał, że przez cały czas urzędowania J. Wiśniewski pracował nadzwyczaj sumiennie i gorliwie, zarówno w godzinach pracy, jak i poza nimi. Wobec współpracowników był bardzo koleżeński i uprzejmy, wobec przełożonych – posłuszny i uległy, a w kontaktach z petentami zachowywał odpowiednią grzeczność i takt. Julian Wiśniewski był znany z dyskrecji. Poza tym biegle władał językiem niemieckim.
 
  Następnie objął urząd podprokuratora przy Sądzie Powiatowym w Chełmży. Podobnie jak sędzia Janicki równie dobrą opinię o pracy J. Wiśniewskiego na tym stanowisku wystawił w 1920 r. naczelnik Sądu Powiatowego w Chełmży dr Andrzej Głogoczowski. 1 lipca 1920 r. Juliana Wiśniewskiego zwolniono z pełnienia obowiązków w chełmżyńskim sądzie i zatrudniono na stanowisku asystenta magistratu i policji w charakterze urzędnika miejskiego. 8 listopada 1921 r. wojewoda pomorski zatwierdził go na stanowisko sekretarza policyjnego. Julianowi Wiśniewskiemu podlegało więc wiele spraw związanych z posterunkiem policji w Chełmży oraz bezpieczeństwem w mieście. Jako sekretarz policyjny odpowiadał m.in. za: rejestr wydanych kart rowerowych, rejestr towarzystw, wykazy zakwaterowania wojska, kontrolę zezwoleń na trucizny, kontrolę własnoręcznych podpisów oraz kontrolę prostytutek. Odpowiadał także za sprawy ubogich, sprawy rentowe, cechowe i inne pomniejsze.
 
  W 1923 r. bezskutecznie starał się o posadę burmistrza Golubia. Przeszedł pierwszy etap wyborów, który zaakceptowała Rada Miejska Golubia, ale przegrał w dalszej części konkursu.
 
 Julian Wiśniewski w 1924 r., pełniąc jednocześnie obowiązki sekretarza miasta, piastował także urząd tymczasowego budowniczego Chełmży. Funkcję tę sprawował od 30 stycznia 1924 do 1 lipca 1924 r. (zastąpił go Tadeusz Weber).
 
 Był też członkiem Komisji Rewizyjnej Powiatowej Kasy Chorych w Toruniu. Ponadto, począwszy od 1920 r., nadzorował wszelkie cechy, stowarzyszenia, zebrania, wiece, targi i jarmarki. Przeprowadzał różne rewizje i kontrole. Jako tymczasowy budowniczy miejski odpowiadał za: regulację placu Weldego (obecnie skwer w trójkącie ulic: Sikorskiego, Dąbrowskiego i Toruńskiej), naprawy chodników obok placu Weldego i przy filtracji, uporządkowanie pustostanu po byłym Pomowinie, czyszczenie wszystkich rowów melioracyjnych na Miałkuszu oraz za prace przy przebudowie ulicy Mickiewicza. Wszystko te inwestycje zostały przeprowadzone z korzyścią dla miasta. Poza tym Julian Wiśniewski angażował się w organizację różnego rodzaju uroczystości urzędniczych. Zastępował także burmistrza w sprawach policyjnych (dotyczących bezpieczeństwa w mieście).
 
Wiśniewski był członkiem Zarządu Chełmżyńskiego Oddziału Związku Zawodowego Pracowników Miejskich RP. Wchodził w skład Tymczasowej Rady Miejskiej Chełmży, powołanej w 1920 r.
 
  Do końca 1929 r. był rzecznikiem prokuratury powiatowej, czyli oskarżycielem publicznym (od początku następnego roku obowiązki te przejęła Policja Państwowa). Pełnił też funkcję naczelnika Ochotniczej Straży Pożarnej, za co otrzymywał w 1925 r. wynagrodzenie w wysokości 100 zł. Zabiegał o nowoczesny sprzęt gaśniczy i udoskonalanie jednostki. Wielokrotnie wyjeżdżał do Poznania w celu otrzymania zapomogi na zmotoryzowanie chełmżyńskiej straży.
 
  W 1932 r. został skierowany na kurs pożarniczy. W piśmie zapraszającym zaznaczono, że Julian Wiśniewski to człowiek znający się na pożarnictwie. W 1936 r. w Gdyni przeszedł  także kurs dla szefów służby przeciwpożarowej, prowadzony przez Pomorski Okręg Wojewódzki Związku Straży Pożarnych RP w Gdyni. Podobny kurs ukończył też w Grudziądzu w 1938 r. W tym samym roku brał udział w posiedzeniach Rady Okręgu Straży Pożarnych w Nowem jako jej członek. Angażował się w działalność popularnego w tym czasie Klubu Kręglarskiego „Bęc". Pełnił w nim funkcję prezesa do połowy lat 30. ubiegłego stulecia.
 
W Chełmży mieszkał w domu przy Rynku Garncarskim 5. W wolnych chwilach polował. Za swoje zasługi otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi. Poza tym został wyróżniony Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Odznaką Frontu Pomorskiego oraz Honorowym Krzyżem LOPP. Został zamordowany przez hitlerowców jesienią 1939 r. w lasach Barbarki pod Toruniem.
BIBLIOTEKA UCZESTNICZY W PROGRAMACH:
Wróć do spisu treści